zondag 14 mei 2017

NIEUWE BLOG OP WORDPRESS






Hoi beste lezers,


Deze blog is afgesloten... Ik verwijs jullie door naar "Meer dan een MaMa Silvy" op Wordpress.

Een lifestyle blog van een werkende vrouw en zorgzame mama van vier. Met net dat tikkeltje méér: kronkelende hoofdspinsels en creatieve ontwerpen. Persoonlijke artikels met veel diverse thema's. Waarin ik jullie vertel over mijn kijk op het leven als mens, als zorgkundige, ... Kortom: een plek waar ik mezelf kan zijn! Want iedereen is uniek en mooi op zijn eigen manier!

Hopelijk kan ik jullie inspireren!

Liefs, Silvy




woensdag 5 april 2017

Dringende zorg in het ziekenhuis, getuigenis G.K.





Mijn eerste kennismaking met een voor mij totaal nieuw ziekenhuis.
Geschreven door G.K. voor deze rubriek: Zorg Zonder Nummer.

In 2005 ben ik verhuisd naar West-Vlaanderen. Een nieuwe plek 100 km verder van waar ik bijna 30 volle jaren had gewoond. Ik liet alles achter van een leven met hoofdstukken: getrouwd, gescheiden en bevallen van een dochter. Die stap om te verhuizen was een hele grote verandering in mijn leven.

Nog maar pas verhuisd kwetste ik mijn teen, het deed geen pijn en ik ontsmette het piepkleine wondje. Maar de dagen nadien begon mijn voet op te zwellen en kreeg ik koorts. Ik belde de dokter die het dichtste bij me woonde en ik kreeg antibiotica. Maar amper 3 dagen later was mijn hele rechterbeen gezwollen en ik moest worden opgenomen in het ziekenhuis. 

maandag 3 april 2017

"Dankbaarheid" voor Vrouw op eigen benen.


 Vrouw op eigen benen


Naar aanleiding van de topic "Dankbaar" in de Facebook pagina van Vrouw op eigen benen, schreef ik een nieuwe gastenblog: "Dankbaar voor die goeie school.
Lees hier meer over wat de aanleiding was voor mijn groeiende dankbaarheid voor ons gemeenteschooltje...

Silvy


maandag 27 maart 2017

Ik denk dat juist dit ons goede professionals maakt... Sietske





Ze werkt als persoonlijke begeleidster bij mensen met een verstandelijke beperking. Hier een klein stukje van Sietske:

In eerste instantie herken je mij niet. Je hoofd werkt trager dan dat het eerder deed.
Als ik wat dichterbij kom, lijkt het kwartje te vallen en lichten je ogen op en krijg ik een glimlach die mij ook doet glimlachen.

'He ouwe mopperkont!'. Terwijl ik je begroet steek ik mijn hand uit om de jouwe aan te raken. Je pakt hem vast terwijl jij je hoofd naar de verpleegkundige draait en naar mij wijst. 

zondag 26 maart 2017

Creatieve uil en knopen in de lucht...


Koppige knopen,
Lastige lijm.

Gele glazen,
Blauwe bubbels...



Uitputtende uilen,
Kleurvolle kleurpotloden. 

Bijzondere boekenliefde,
Dwarrelende details...


Ontwerpers:
Ryan, Roselinde
& MaMa Silvy 

vrijdag 24 maart 2017

Marianne: "Noem het rouwen..."




Een getuigenis geschreven door Marianne Jacobs.
Herkenbaar en ontroerend geschreven... Ik kan het niet aan mijn lezers voorbij laten gaan, zonder dit extra in de kijker te zetten in mijn rubriek: Zorg Zonder Nummer. Met toestemming om deze te delen.



"Mam, wij gaan."


Hoe doe je dat? De zorg voor je moeder die aan Alzheimer lijdt, overdragen aan anderen. Wat vertel je, als je haar in haar jas helpt en voorgoed meeneemt naar een zorginstelling. Wat vertel je niet? 
En… hoe vertel je tegen jezelf dat het zo goed is? Dat je genoeg hebt gedaan en dat je weer een eigen leven mag gaan lijden?
Een handleiding of een draaiboek zou erg fijn zijn, maar ze zijn niet in de boekhandel verkrijgbaar. Kan ook niet, want elke situatie is verschillend en iedereen gaat daar op een andere manier mee om. Ik kan alleen maar vertellen hoe het voor mij was om mijn moeder te verhuizen naar een nieuwe plek, waar ze hele goede zorg krijgt en waar ik haar kan komen bezoeken zo vaak ik wil.

donderdag 23 maart 2017

Huilen van het lachen… door Ellis










"Ellisvertellis" is een Facebook Pagina waar Ellis humorvolle ervaringen deelt die zij als verpleegkundige meemaakt. Ik nam contact met haar op en dit verhaal mocht ik van haar delen... Lees mee, slik je tranen in en sluit af met een warme glimlach. Respect voor dit kunnen! Ga verder Ellis, met jouw gouden hart voor de zorg! Bedankt om dit met ons te delen!



foto van Ellisvertellis.

Huilen van het lachen…

"Ik steek mijn paarse sneaker samen met het onderste stuk van mijn witte broek door het gordijn wat de deuropening afsluit van de rest van de afdeling. Daarbij maak ik een of ander maf geluid. Je zou het een ritueel kunnen noemen wat er,  na vele weken intensieve zorg voor Jacques, is ingeslopen. “Goedemorgen Sjaak, it’s me! Ben je er klaar voor?“, groet ik de bijzondere man die in het bed ligt. 

Werkend in de zorg, ben je eens in de zoveel tijd zodanig bij een situatie  betrokken, dat je ‘m thuis nog eens overdenkt of dat die je altijd bij zal blijven. 

Héél soms kruipt iemand zelfs een beetje ‘onder je huid’. Dat kan om de persoon zelf zijn, om een bijzondere casus of om een schrijnende situatie. In dit geval betrof het eigenlijk al deze facetten. Graag geef ik een inkijkje in de, voor mij, memorabele maanden, die ik met een van de meest optimistische, humorvolle en inspirerende personen die ik ooit verpleegde, mocht beleven. Al doe ik hem tekort met tekst op één A-4tje en geldt hier het cliché: ‘Je had er zelf bij moeten zijn!’. Maar toch, ik doe een poging…

dinsdag 21 maart 2017

Wereld Down Syndroom Dag 2017




Voor mij zijn het geen kinderen met 'die ziekte'. Voor mij zijn het kinderen met nét dat ene méér... Unieke kinderen, zoals iedereen is: uniek. Mooi op hun eigen manier! Zoals jij en ik! 

Wekenlange stage, maanden en jaren speelpleinbegeleiding bij die 'speciale' kinderen. Iets mooi's om bij te schrijven op mijn CV... Maar voor mij ging het dieper! Al vanaf de eerste dag hebben zij mijn hart gestolen met hun eerlijke woorden en stralende glimlach! Die liefde en de dankbaarheid die je van hen krijgt... Ook zij zijn mooi! En ik heb groot respect voor alle mensen die aan hun zorg verlenen: van schooljuf tot familie! 


Het is vandaag Wereld Down Syndroom Dag 2017. 

maandag 20 maart 2017

Jeanine vertelt over Alzheimer




Vandaag in de kijker, in mijn rubriek: Zorg Zonder Nummer:

Dit is Jeanine, Mevrouw Vos, er is bij haar de diagnose Alzheimer vastgesteld. In dit filmpje getuigd ze heel oprecht over hoe mensen daarmee omgaan...



 Klik voor het filmpje van Mevr Vos


"De buitenwereld is koud. Niet alle mensen zijn koud. Maar de buitenwereld is koud wat Alzheimer betreft."

Hoe ze haar angst toegeeft dat ze bang is om in contact te komen met mensen die hier niet mee kunnen omgaan... 

Samen met haar wens ik dat meer mensen in deze wereld Alzheimer gaan begrijpen! 

Silvy 


Bron: https://samendementievriendelijk.nl/ervaring-jeanine-vos