maandag 30 januari 2017

Mijn eisen aan een boek, bij justmejustbooks.


 Ga naar mijn gastenblog op justmejustbooks

Wat ben ik fier! Ik mag jullie met veel trots aankondigen dat ik een tweede gastenblog geschreven heb voor Marrit Beekman. Ze vroeg me om te schrijven over mijn eisen aan een boek, en met veel enthousiasme heb ik daar even moeten over gaan nadenken... Maar de antwoorden lagen zo in mijn hoofd. Lees meer...

Liefs, Silvy 


En BEDANKT aan Marrit voor deze leuke samenwerking! 



zaterdag 28 januari 2017

Respect van de pot gerukt





Raar maar waar, dit heldenepos kwam tot stand vlak voor het ter persen gaan,
de hersenkronkels snel toevertrouwd aan een dun velletje papier,
balancerend op de rand van ingehouden spanning en zelfvoldaan plezier, 
zwevend tussen hoop en vrees voor ontluisterend afgaan. 

donderdag 26 januari 2017

Je beste vriend, gedichtendag!


Vandaag starten we met de eerste dag van de poëzieweek: het is vandaag gedichtendag! Ik ben dol op mijn gevoelens in gedichtenvorm om te gieten... Daarom is dit mijn eerste gedichtje. Mijn beste vriend die me kwam troosten...



Iedere kattenliefhebber, of iedere vrouw met een huiskat zal mijn gevoel wel herkennen. 

Want wie staat er voor je klaar zonder vooroordelen? Wie komt er spinnen als je ergens pijn hebt? Geef toe, het is zo rustgevend om samen te knuffelen! Mijn lieve "LouLou", je bent zo dapper op je drie pootjes! 


Liefs, MaMa Silvy


 Lees je mee met mijn gedichtjes? 

woensdag 25 januari 2017

Aan de dame achter het raam.



Elke avond na het werken rij ik met mijn fiets je villa voorbij. Omdat ik traag vooruit kom op mijn twee wielen, heb ik de tijd om stiekem bij je naar binnen te kijken. Want het licht brand fel en je gordijnen zijn open. 

Sorry mevrouw, dat ik even door het raam bij je naar binnen kijk!

Het is al zo’n twee weken nu,

dinsdag 24 januari 2017

Ik heb gewonnen! Met "Ons hyggeligste moment"!



Ik heb gewonnen! 

Dat had ik nog niet meteen door op de moment dat mijn man met een pakje binnen kwam gelopen: "Heb jij iets besteld?" Ik was verwonderd: "Huh? Neen!" Een langwerpig dik pakketje op mijn naam, wat een spannend gevoel toen ik die mocht openen! 

maandag 23 januari 2017

In de kijker: baby’s buikkrampjes, voor mama ’n glaasje wijn.



Op mijn werk ga ik vooral om met een oudere generatie mensen. Toen ik een vader met een papfles water mijn keukentje in zag lopen, waren woorden overbodig. “De microgolf staat hier, geef maar!” Zei ik met een brede glimlach nog voor hij zijn vraag gesteld had. Volg hier hun korte verhaal, en mijn boodschap aan alle ouders...

woensdag 18 januari 2017

"Ontvangen" voor Vrouw Op Eigen Benen


 Ga naar; Vrouw op eigen benen

Omdat naast geven van een lief gebaar, ontvangen ook heel belangrijk is, schreef ik een tweede deel voor "Vrouw op eigen benen".
"Geven is soms moeilijk, maar de moeite waard. Want ontvangen van iets, is datgene wat de duistere hemel opklaart!" Lees meer...


maandag 16 januari 2017

"Geven" voor Vrouw Op Eigen Benen



Mijn gastenblog voor "Vrouw op eigen benen". 

"Het is januari, en dan begint een mens na te denken over het voorbije jaar. Ik kan heel uitgebreid gaan schrijven, maar in deze blog wil ik alleen even stilstaan bij het geven." Lees meer...


MaMa Silvy


 Lees hier mijn andere gastenblogs. 

zondag 15 januari 2017

Eerste indruk bij een kennismaking...



De laatste dagen kom ik door mijn job veel in contact met mensen die met me kennismaken voor de eerste keer. En daar komt een eerste indruk om het hoekje meekijken... 

"Ik vind het altijd aangenamer als mensen even de tijd nemen om
persoonlijke vragen te stellen, zo laten ze zien 
dat ze interesse hebben in wie ik ben."


Ze mogen me vragen zoveel ze willen. Zo is een van de eerste vragen in het rijtje hoe oud ik ben... Het nieuws dat daarop volgt brengt ook zoveel vooroordelen met zich mee...

zaterdag 14 januari 2017

Mijn leven als een... achtpotige octopus!



Een hele poos geleden schreef ik een blog waarin ik nadacht hoe "mijn leven zou zijn als kat." Ik had veel lezers die verlangend uitkeken naar een vervolg. Dat ik een leven als hond of spin zou beschrijven, dat zagen ze wel zitten... Mijn gedachten hebben er even moeten over "kronkelen", maar vandaag sloeg het in als een bom: 

"Mijn leven als een ... achtpotige octopus!"

Veel mensen uit mijn nabije omgeving hebben al te vaak gezegd dat ik meermaals te veel hooi op mijn vork neem...

vrijdag 13 januari 2017

Mijn voornemens die wel gaan lukken!




Deze tijd van het jaar gaat iedere blogger er wel over schrijven, op elke blog staat er wel een artikel over goeie voornemens voor het nieuwe jaar. Haalbaar, of net niet... Hier enkele voornemens die me wel gaan lukken, daar ben ik van overtuigd! Ik ben realistisch, ik zou graag vermageren en gezonder gaan eten. Maar een streefdoel van 10 kg is niet haalbaar als je houd van lekker eten, en je zwakte chocolade is! :)

"Ik ga geen tien voornemens opsommen die toch niet haalbaar zijn,
ik wil voornemens die wel gaan lukken!" 


Daarom is mijn eerste goede voornemen

woensdag 11 januari 2017

In de Kijker: We fight back!




Toen ik hem zag staan in de TV-theek kon ik niet wachten om hem te bekijken!
De Amerikaanse sciencefictionfilm, net uitgebracht in 2016.
Onder de regie van J Blakeson:

De eerste film van een trilogie reeks boeken... 

Wat was ik benieuwd! Want eigenlijk is dit een verfilming van 
een keigoed boek dat ik al eerder gelezen had! 
Van de uitstekende goede schrijver Rick Yancey.
Zo had ik een streepje voor op mijn man toen we samen 
op de bank naar ons tv-scherm staarden,
want ik kende het boeiende verhaal al.
Maar al snel had hij ook dingen door: 
zo voorspelde hij de sluipschutter die zich verstopt had op de brug,
en voelde hij meteen aan wie te vertrouwen is...


De vijfde golf

Vaak zeggen lezers van een boek dat de film maar niets is, 
en ook ik zat klaar met dat vooroordeel in mijn hoofd.
Ik verwachte er niet veel van, maar toch werd ik op mijn wenken beloond. 
Want ik herkende meteen alle delen van het boek, 
samen met alle details: zoals de beer in haar rugzak... 

De maker van deze film heeft echt het boek gevolgd, 
en daar ben ik hem zeer dankbaar voor! 

Drastische gebeurtenissen, spanningen, en vragen. 

Een echte aanrader, en ditmaal op jouw eigen tv-scherm! 

MaMa Silvy

maandag 9 januari 2017

Mijlpaal: Voor het eerst naar school!



Vandaag heeft onze kleine Rodney weer een mijlpaal bereikt: voor de eerste keer naar school! Omdat grote broer en zus dezelfde weg afgelegd hebben was mijn hartje niet zo klein toen ik hem uitzwaaide...

zondag 8 januari 2017

Start van Meer dan een MaMa



Het was een groot voornemen voor het nieuwe jaar 2017... Veel voorbereidingen en denkwerk zijn er aan vooraf gegaan. Maar hier kan ik eindelijk het grote nieuws vertellen: "MaMa TeiGetje Silvy" is omgetoverd tot:

Meer dan een MaMa

Een nieuwe naam en een nieuwe lay-out voor mijn mamablog. Maar het concept blijft wel hetzelfde. Ik heb mijn naam veranderd omdat ik vind dat ik gegroeid ben, en ik ben meer dan een mama. Ik heb een vaste job die ik met veel doorzettingsvermogen en enthousiasme uitvoer. Daarnaast ben ik een liefdevolle vrouw die dagelijks alles laat draaien in haar huishouden, en ook nog eens creatieve kronkels knutselt. Die liefdevolle vrouw is getrouwd met haar ware ridder, en samen zorgen wij voor onze vier kinderen. Als dat geen hele boterham vol is! Daarom is deze naam geboren! 

Liefs, Silvy 

zaterdag 7 januari 2017

Op de gezondheid!


Met Nieuwjaar wensen we elkaar beste wensen en een goeie gezondheid. En zelfs als we de glazen champagne of schuimwijn tegen elkaar tikken, klinken we op onze gezondheid. Ik weet niet hoe het komt, maar ik heb dit jaar nog niet veel geluk gehad met mijn gezondheidstoestand... Heb ik niet genoeg gedronken? Of zaten er niet genoeg mensen aan tafel om mee te klinken? Er hangen hier nochtans over de 60 kerst en nieuwjaarskaartjes omhoog met beste wensen - tekstjes... 

Mijn jaar kent geen goeie start. In de nacht van 1 januari op maandag heb ik elk uur gezien op mijn wekker. Dat kwam omdat ik de avond ervoor nog laat een maaltijd genomen had. Ik ben vrijwel zeker dat daar iets misgelopen is, want de bokswedstrijden in mijn buik volgden elkaar op. En daar bleef het niet bij... Want de start van het jaar bracht nog meer ongeluk met zich mee... 

vrijdag 6 januari 2017

Knoop Gala met gehandicapten, de emotie bij Oma.


De eerste nieuwe dagen van het jaar 2017 mag er positief nieuws de wereld ingestuurd worden. Mijn mama zat naar het Knoop - Gala 2016 te kijken op een Nederlandse zender. Daarover mailde ze me een berichtje omdat het haar zo raakte…

Lees mee op de pagina van:


"Sommige mensen verstaan dat dus niet 
dat ook verstandelijk gehandicapten 
recht hebben op wat geluk." Oma Emotie


donderdag 5 januari 2017

In het diepe... Maar ook de hoogtepunten van 2016!



De oude gekreukte kalender mag in de prullenmand gegooid worden, en maakt plaats voor een nieuwe. We gaan een nieuw jaar in! Welkom cijfer 2017! Toch is het maar een cijfer. Wat betekend het voor jou? Voor ons is het belangrijk, want cijfers maken datums. En die datums hangen vol herinneringen... Het het zijn die herinneringen die blijven hangen in je hoofd.

Mijn gevoelens zaten veel in het diepe dal dit jaar, maar er zijn ook een heleboel hoogtepunten geweest in 2016! 
Ik neem jullie mee op een jaartje sensatie... 

In januari mocht ik het onverwachte nieuws in het rond gooien dat Jurgen mij ten huwelijk gevraagd had! "Wij gaan trouwen!" strooide ik in het rond. Af en toe was er wel eens een "Beu dag". Maar "Ik moet niets!" was in februari wel mijn belangrijkste doel. 

22 maart '16 is een dag die bij veel mensen, niet alleen in Belgiëmaar voor de hele wereld altijd in onze geschiedenisboek zal staan... Een groter dieptepunt konden we ons niet voorstellen, maar er kwam een jaar vol duistere gebeurtenissen die ons heel angstig maakten... We gingen samen zij aan zij staan, en we leefden van dag naar dag op een niveau dat veel te hoog staat... 

Voor ons, en vooral voor onze zoon Ryan was het hoogtepunt in mei zijn éérste Communie! Daar heeft hij samen met zijn klasgenootjes maanden naartoe geleefd... Wat genoten we als ouders van al die "mijlpalen" die onze kinderen bereikten dit jaar.

 Hoogtepunt: Ryan zijn éérste Communie

"Ga weg" was een van de zovele emotioneel gedichtjes rond juni om een dipje in het diepe te beschrijven. Zo had ik heel wat "verborgen gevoelens" die ik aan niet veel andere mensen liet zien. Ik ben echt uit dat diepe dal uitgeklommen in 2016. Traag, met vallen en opstaan ben ik gegroeid als persoon met een sterker karakter. Ik heb geleerd dat er niets mis is met mezelf te zijn. Wees jezelf! Iedereen is uniek! 

Boodschap van mij voor jullie: Wees trots op jezelf! Voel je goed om wie je bent! Want de pure schoonheid zit in je hart!
Juli - "Perfect"

 Onze trouwdag


Onze trouwdag in augustus was ons hoogste gelukspunt dit jaar, daar hebben we echt naartoe geleefd. Er is veel voorbereiding in gekropen, maar het was echt een gelukzalige dag vol intense momenten met familie en vriendschappen.

September gaf me een "nieuw begin", een frisse start voor een betere toekomst. Ik mag starten op een nieuwe job. Daar krijg ik de kans om mezelf te zijn, en om iedere dag bij te leren en te groeien. Ik kan niet dankbaar genoeg zijn. Een hoogtepunt waar ik fier op ben! 

Ook een uitdaging dit jaar in 2016 was om te gaan schrijven voor "Vrouw op eigen benen", nu mag ik maandelijks een gastenblog schrijven voor Georgine Panhuijsen. Een uitmuntende site gemaakt door vrouwen, voor vrouwen die de kracht in zichzelf willen vinden. 

Wat een miserabele afloop van de "kerstdagen"! Een onverwachte wending van warme kerstsfeer, naar tranen die ongecontroleerd van mijn wangen rolden... 

Er zijn heel wat diepe dalletjes geweest waar ik moest uitklimmen, en zijn een heleboel stenen afgebroken van de muur rondom mij. Maar ik groei elke dag! En als ik kan tellen zijn de hoogtepunten dit jaar veel talrijker. Het is ook de kwantiteit niet dat telt, maar de kwaliteit van die momenten. Memories for life...   

Liefs, MaMa Silvy

woensdag 4 januari 2017

Kerstmis afgelopen met onmacht.



Wat een miserabele afloop van de kerstdagen! Een onverwachte wending van warme kerstsfeer, naar tranen die ongecontroleerd van mijn wangen rolden... Feestvreugde maakte plaats voor verdriet en vooral onmacht...

Ik zag veel blogs op het net voorbijflitsen, over de Kerstdagen met de overvolle gedekte tafels en de vele gekleurde cadeautjes… Ook hier waren de cadeautjes uitgedeeld. Onze kinderen zaten opgewekt te spelen en af en toe een oogwenk naar de televisie waar de kerstfilms elkaar opvolgden.
We hadden net verrukkelijk gegeten en ik stapte naar buiten met een bordje restjes voor onze poes Loulou. We hadden wat eten over, en ik wou dat verdelen over onze beestjes. Ons Loulou is binnenhuis opgegroeid, maar ze is een buitenkat geworden. Niet dat ze niet meer binnen mag hoor, maar ik denk vooral dat onze hond Boomer te erg op haar jaagt om te spelen en ze zo de rust van de buitenwereld opzoekt.
Ze slaapt in het hooi van de schapen, in de stallen van onze buurman. In onze eigen stal liggen dekentjes en staan altijd korrels en vers water.
Ze is heel tam en komt altijd lief spinnen als je haar naam roept. Of ze komt voor het raam zitten als ik aan het koken ben.

Zo ben ik ook van gewoonte als ik met een extra bordje lekkers in mijn hand sta te roepen, dat ze dan meteen antwoord geeft. Maar deze kerstavond was anders…

Ik hoorde haar pootjes niet trippelen op het dak, ik hoorde alleen een klagend miauw en ik besefte meteen dat er iets mis was… Andere dagen springt ze moeiteloos door het kleine raampje waar ik haar dan op het dak van het konijnenhok haar bordje eten neerzet. Maar nu sprong ze niet meteen door het raam, dus ik besloot meteen de deur van de stal ernaast te openen. Ze kwam naar buiten meteen gejaagd naar het bordje dat ik op de grond zette. Schrokkend begon ze te eten. Maar ik bespeur iets dat niet klopt, bij mijn moedergevoel gaat een belletje rinkelen… Ze is vermagerd en ze zat niet normaal op haar pootje neer plus ik observeerde een grote gapende wonde aan haar been. Meteen schoot ik in actie, ik nam haar voorzichtig op. En troostend repte ik me naar binnen. Meteen begin ik op mijn man te roepen, die rap naast ons stond. Ik installeerde ons op de grote tafel, maar doordat ze zat te eten konden we de wonde niet meteen gadeslaan.

Een geluk dat de kinderen net gaan slapen waren boven, want wat we te zien kregen aan haar been was niet mooi om te zien… Een gapende wonde, haar bot was duidelijk gebroken. Mijn man en ik begonnen te overleggen… Dat we haar zouden binnen houden stond al snel vast. In een transport bakje, want springen: onmogelijk. Dat is een feit. Het is dat moment Kerstavond, 22u30. Geen moment meer om een dierenarts te bellen. Mijn hormonen en mijn gedachten deden mijn hoofd draaien. Loulou is geen jonge kat meer, gaan ze haar pootje afzetten? Beginnen ze daar nog aan op zo een oude leeftijd? Wat als ze niet meer uit de verdoving komt? Wat als ze helemaal niet meer de ochtend haalt?! De tranen rolden over mijn wangen, ik heb me moeten afzonderen in de woonkamer want ik was te emotioneel.



Onze huisdieren komen van bij organisaties waar we “dierindekou” en "VZW Wheels 4 Animals" helpen. Zo hebben wij al enkele lieve poezen, honden, konijntjes, … een nieuwe thuis kunnen schenken. Mijn man stuurde meteen een smsje naar een organisator. Hoe pak je dat aan met die feestdagen? Wat een geluk dat we meteen een reactie kregen, en zo stonden we de ochtend nadien al om 8u aan de deur van de dierenartspraktijk. Toen ik zag dat Loulou de ochtend gehaald had, had ik nieuwe moed om mijn tranen te bedwingen. Wat moet dat een sterk beestje zijn! Zo die pijn verbijten! We kregen al meteen nog meer goed nieuws want de dierenarts zou haar pootje direct amputeren. De gebroken botjes zaten al te ver over elkaar, spalken was geen optie meer. Maar de verdoving mocht geen probleem zijn. Ik was al meteen een heel pak geruster!

Ons Loulou is al heel lang bij ons, al van in het begin is het echt mijn kindje geweest. Vroeger zat ze veel binnen te knuffelen op de zetel, maar ik denk door onze drukte dat ze naar buiten gejaagd is. Ze komt nu vaak op me roepen, en dat breng me altijd een glimlach op mijn donkere dagen.

Deze middag belden we naar de dierenartspraktijk en we ontvingen alleen maar goed nieuws. We mogen ze al gaan afhalen! Ze is goed ontwaakt, ze eet en ze drinkt al flink! Wat ben ik zo fier op haar!
Ik ben heel blij dat ze nu geen pijn meer moet hebben. Wat zal ze afgezien hebben, daar mag ik niet aan denken. Had ik niet met dat bordje eten naar buiten gegaan… Had ik wat vroeger naar buiten gaan kijken… Ik mag niet in ‘als’ denken. Dat doet mij tilt slaan. We weten niet wat er gebeurd is. Heeft ze gevochten? Heeft ze een schop van een schaap gekregen? Of is ze overreden?

Het belangrijkste is dat we haar nu terug bij ons hebben. Dat ze nog een lange tijd door ons kan vertroeteld worden. 

Mijn man wil ze niet meer buiten laten, angst dat ze niet meer kan springen. Maar volgens mij kan ze perfect met haar drie pootjes leven, en zal ze snel dapper vanboven op de kast naar ons beneden toe kijken!

Wat een Kerst! Deze zal ik me nog lang herinneren!


Liefs, MaMa Silvy

dinsdag 3 januari 2017

De mama van... Gastenblog


 Ga mijn blog op mamavanliam


De mama van… | Silvy de mama van Ronan, Ryan, 
Roselinde Louise en Rodney


Elke week laat ze op haar blog een andere mama aan het woord. Zij vertellen over de naam van hun kindje(s), hoe ze als moeder zijn en of het hun leven ook heel erg veranderd heeft… Deze week mag ikzelf in de kijker staan met mijn gastenblog...
Bedankt Mèlanie!  Fb van mamavanliam


Liefs, MaMa Silvy

 Ga naar mijn blog op de mamavanliam