zondag 29 mei 2016

Rare snuiters


Onze zintuigen... We staan er niet bij stil, maar alle dagen gebruiken we ze en we kunnen ze zeker niet missen. Maar sommige volwassenen, en ook kinderen moeten een zintuig missen. Vandaag wil ik graag even aandacht voor blinde mensen. Mensen die de kracht om te zien verloren hebben. Of personen die zo geboren zijn. Veel ken ik er niet van, van die aparte wereld. In mijn omgeving word er amper over gesproken. Is het een gevoelig onderwerp? Volgens mij staan we er te weinig bij stil. Het is een heel andere wereld. Anders, maar dichterbij dan men denkt. Het zijn ook mensen, mensen die op een andere manier naar het leven 'kijken'. Namelijk met braille

Mijn kinderen en ik gaan vaak naar de bib. En zo kwamen we dit bijzondere boek tegen. Ik laat ze vaak zelf rondsnuffelen in de rijen boeken. Ze mogen stilletjes op hun gevoel afgaan. De mensen van de bib kennen ons al en schrikken niet op als er eens een enthousiast kreetje door de kamers weergalmt. Want dat ze de kriebels te pakken hebben voor boeken, dat is duidelijk. Want het gebeurt veel dat ze zich op de zetel ploffen of in een hoekje kruipen met een boekje. Onze Ryan kan nu echt goed lezen. Dat kan Roselinde met haar 4 jaar nog niet, maar ook zij bladert vrolijk door de prinsessenboekjes. Mama mag dan ook veel voorlezen, tot groot plezier van Rodney natuurlijk. Hij is gek van voelboekjes en flapboekjes. 'Flapboekjes...' Die mama voorzichtig probeert te behandelen, want het zijn natuurlijk geen 'scheurboekjes'.
Maar nu ben ik weer aan het afwijken van mijn originele boodschap. Al is het onderwerp 'boeken' natuurlijk heel ruim! 

Dit is hun gekozen boek: 


Ook verkrijgbaar in de bib! ;-)


Een uniek concept! Ik hoop dat er zo meer van deze leuke boeken bestaan! 
Met leuke voel prenten en een extra cd-rom ... 

Mijn kinderen hebben dankzij dit boek iets nieuw leren kennen, zo is hun wereld net dat ietsje groter geworden vandaag. 

MaMa TeiGetje Silvy 

donderdag 26 mei 2016

Leef!


Soms,
Als het buiten stil is.
Buiten m'n hoofd stil.
Maar vanbinnen,
Zit ik op een donkere wolk.
Dan denk ik na,
Teveel na.
Piekeren.
Treuren.
Nadenken,
Negatief dan.
Vaak kijk ik nadien naar iets vrolijks.
Of denk ik
aan de liefde van onze kinderen.
En dan spring ik zo
die donkere wolk 
weer af.
Maar soms 
heb ik de nijging te 
blijven hangen.
Op die wolk.
Maar altijd trekt iets
me er toch weer af.
Een onzichtbare hand.
Iemands glimlach.
Geluk
of Liefde.
Een teder gebaar.

Maar dan denk ik aan mensen die
blijven hangen op die negatieve wolk.
Of vallen ze,
Maar blijven ze vallen.
De diepte in...
Waar is het einde?
Wat is het einde?
Lees je de krant...
Lees je in de krant...
Het is een ziekte,
zegt men. 
Die negativiteit heeft een naam:
Depressie,
Burn out.
Noem het hoe je wil.
Dan heb je nog:
Bedrog.
Verdriet.
Problemen.
Ruzie.
En vergeet niet:
Ziekte,
en Pijn.
...
Noem het hoe je wil.
Laten we niet in hokjes delen.

Mensen kom van die wolf af!
Of klim uit je put!
Ga om je heen kijken!
Laat het zonlicht op je hart schijnen!
Glimlach! 
Zie: je bent niet alleen!
Zwijg niet langer!
Rijk elkaar de hand!
Glimlach samen!
En geniet van de kleine dingen!

Maar vooral:

Leef! 


MaMa TeiGetje Silvy

Mijlpalen


Het leven bestaat uit fases. Verschillende fases die je moet doorlopen;

Ons gezin zit aan een belangrijke mijlpaal, eindelijk hebben we deze bereikt. Al wou ik soms dat de tijd stilstond om er langer van te genieten. Onze kleine Rodney word groot. De kleine baby die vroeger bij ons op de kamer sliep heeft eindelijk zijn eigen rommelvrije knusse kamertje. Wij deelden onze grote slaapkamer in twee omdat meneer het nog leuk vond om ons 's nachts wakker te maken. Hij wakker, zouden de andere twee boven ook mee wakker geweest zijn moest hij al vroeger naar boven gevlogen zijn om te slapen. 
Zijn eerste test slaapje boven verliep wel met een paar traantjes, maar met een dikke knuffel en zijn bekende muziekje sliep hij door tot half 10! in de morgen. Een echte mijlpaal! Als je beseft dat na drie kinderen, we eindelijk weer alleen in onze slaapkamer kunnen liggen snurken! ;-) 

Hij heeft lang gewacht... Maar 10 mei, op zijn 2 de verjaardag heeft die lieve schat ons het beste cadeautje gegeven. Drie kleine stapjes gezet, helemaal alleen zonder steun! Letterlijk en figuurlijk weer een stapje verder. De week die volgde kregen we kleine wandelingetjes te zien in de tuin. Eerst nog een beetje onwennig op het gras en de kleine steentjes. Maar al gauw liep hij alleen richtig kippen en konijntjes. Ik schrok ervan hoe snel hij vanuit de zetel in de keuken stond achter me terwijl ik aan het eten bezig was. Omdat ik dat vuur toch wel wat gevaarlijk vind, stond er al snel een trapdeurtje aan de keuken. Al weet hij ook al goed waar de koekenkast zich bevind hoor. 

Dat hij uit een rietje drinkt is niets nieuws. Dat doet hij al een poos. Maar toen ik nog een echte afgeleefde papfles tegenkwam, heb ik die met veel plezier in de vuilbak gegooid! Daaag, flesjes en poedermelk! Vaarwel, zal dat poeder en microgolf gedoe niet missen. Die babymelk gepruts mag pas weerkomen met babysit kindjes of kleinkinderen! :-) 

En zo leert die kleine deugniet nieuwe dingen van het leven. Dat de haan niet zo lief is als de kippen, dat heeft hij wel gevoelt in zijn vinger... Dat plakkertjes met auto's op best leuk zijn.
Mama die achter hem loopt met vochtige doekjes of een nat washandje voor zijn zwarte! handjes of vuile snoetje. 
Vanaf nu mag hij ook elke morgen zijn wandelingetje doen naar de brievenbus en terug met de krant in zijn handjes. Die hij terug naar papa mag brengen, dan is hij zo fier! 

Kleine kindjes worden groot. Ik geniet er zo van! In januari mag hij in't school starten... Dan stappen we samen met grote broer en zus naar school. Kan ik binnenkort die buggy ook opbergen? Weer een mijlpaal. Papa kan niet wachten en is al ongeduldig aan het aftellen. Gaat stil zijn in huis. Maar ik tel eerder de dagen die ik nog heb. Geniet van die kleine dingen van mijn klein venijn. Blijf maar nog even klein, lieveling. Zonder grote zorgen en met maar mini pijntjes. 
Straks komt die potjes training er aan en mag ik nadien eindelijk ook die pampers voorgoed in de winkel laten liggen... 

Het leven bestaat uit fases. Verschillende fases die je moet doorlopen. 
Mijlpalen bereikt en op naar nieuwe vooruitzichten... 

MaMa TeiGetje Silvy 


dinsdag 10 mei 2016

K3


Zondag was het zover... Een gebeurtenis die eerst nog verlengd is, maar nu liep de aftelkalender toch tot het grote vaarwel. Een dag waar bij veel mama's en papa's gemengde gevoelens bovenkomen, waar veel kinderen naar uitgekeken hebben; het afscheid van onze "oude" K3 ! Het welkom aan onze nieuwe K3 met Hanne, Klaasje en Marthe. 

Afbeeldingsresultaat voor k3

Er is al veel over geschreven in de kranten en tijdschriften. Maar toch wil ik ze graag even een speciaal woordje in mijn blog gunnen. Voor hun laatste dag als K3 hebben Josje Huisman, Karen Damen en Kristel Verbeke toch maar weinig extra aandacht gekregen in de media, vind ik persoonlijk. Ja, het was al een aantal maanden een heus circus. Maar die laatste dag hadden ze hun toch een standbeeld mogen geven vind ik. Want ze verdienen het! Tip maar in bij Google; K3 , en wat komt er allemaal niet tevoorschijn. Wat die meiden allemaal niet bereikt hebben! En dan mag ik zeker Kathleen Aerts niet vergeten! Ook zij verdient een medaille! 


Als jong meisje ben ik met hun liedjes opgegroeid... Heyah Mama , was mijn allereerste kampliedje waar mijn vriendinnen en ik een hele week met moesten opstaan. Na een paar dagen zongen we elke toon uit volle borst mee. Op de laatste dag van ons kamp zwaaiden we elkaar uit met danspasjes op dit vrolijke liedje. Verre herinneringen die bovenkomen. 


En nu ook, met mijn kindjes... Ze moeten nog maar de eerste noten van een liedje van K3 op de tv horen, of ze springen al uit de zetel om te dansen! Op school hebben ze een zalig toneelstukje opgevoerd van K3 zoekt K3 voor grootouderdag. K3 leeft bij onze kinderen! En die kleine prutskes beseffen niet dat er drie (vier!) dames vaarwel zeggen. Want er zal nog wel eens een show of liedje op tv voorbijkomen. Maar voor ons ouders is het toch een andere gewaarwording. Want geef maar toe; wie van jullie heeft er eens niet luidkeels meegezongen met een liedje? Teléromeo of 10.000 luchtballonnen ?!

MaMa TeiGetje Silvy 



De Wensboom


Af en toe maak ik op mijn blog reclame. Bewust hoor. Al is het niet echt als reclame makend bedoeld. Ik deel gewoon een programma van op tv, of een film die ik gezien heb. En dat is alleen met de reden dat ik jullie wil laten kennismaken met deze. Omdat ik het de moeite vind dat jullie dit gezien hebben. Omdat het ongelooflijk spannend, vol humor zit of gewoon geweldig is! Deze verdienen een moment aandacht, een dikke pluim. Een ogenblik van sprakeloosheid, waar je mond van openvalt... Een traan in je ooghoek doet pinken, of een heuse lachbui... Ik deel iets dat me nog dagenlang bijblijft, waarvan ik hoop dat het toch ook even in jullie hoofd blijft hangen!

Deze keer wil ik het hebben over een nieuw programma op VTM met als hoofdrolspeler Niels Destadsbader. Wat schrijf ik? "Hoofdrolspeler"? Nee, dat is hij absoluut niet. Hij is meer als een onmisbare schakel in het hele verhaal van De Wensboom. ( Misschien een ideetje overgenomen uit Nederland? Maar toch is elke wens uniek! )


De hoofdrollen worden weggeschonken aan kinderen! Kinderen met een wens voor een ander dierbaar iemand. Want Niels gaat langs op verschillende scholen in Vlaanderen met zijn Wensboom. Kinderen van het 3de tot 6de leerjaar krijgen een blaadje waar ze zelf hun wens mogen op knutselen, en aan de grote wensboom op hun speelplaats mogen ze die dan omhoog hangen. Waar Niels de mooiste en origineelste wensen uit kiest.


Geen gemakkelijke opdracht om te kiezen, denk ik. Want het verwonderd me dat kinderen zo liefdevolle wensen kunnen bedenken! Hoe ze toch zo hard beseffen waar het in hun omgeving om draait. Elke wens die hij waarmaakt ontroerd me telkens weer! Ja, ik ben misschien een softy. Maar ik heb toch al traantjes weg gepinkt tijdens het kijken naar de eerste twee afleveringen van dit vertederende en aangrijpende programma!

MaMa TeiGetje Silvy


maandag 9 mei 2016

Onze Eerste Communie



Wel honderden foto's zijn er genomen, 
waarvan maar enkele echt bruikbaar waren. 
Zet u in die houding...
Allez, lacht eens! 
Uiteindelijk hebben we toch enkele
geschikte foto's uitgezocht. 
Na uren te puzzelen om ze
in een geslaagde positie te krijgen...
Is dit kaartje het eindresultaat!
En fier dat onze Ryan is!

Een liefdevolle glimlach
voor een stralende dag! 


MaMa TeiGetje Silvy

zondag 1 mei 2016

Aftellen naar 5 mei


Dit jaar, op donderdag 5 mei 2016 hebben wij hier thuis onze éérste communiekant! Onze Ryan die pas in april 7 jaar geworden is, kijkt er al ongelooflijk naar uit... Natuurlijk denken we ook terug aan de Communie van grote broer Ronan, exact tien jaar geleden. Ja, reken maar uit. Als je weet dat Jurgen en ik 1 april 10 jaar samen waren. ♥ Roept een heleboel herinneringen op van toen... 

Maar terug naar het nu, want nu organiseren we tot in de puntjes alles zelf. En lees dan maar; geregeld met de puntjes op de i. Want als ik er over nadenkt, en ik mag het zeker allemaal niet vanzelfsprekend vinden, komt er toch wel veel bij kijken. 
Waar mensen al maanden op voorhand over piekeren: de gepaste communie outfit kopen, wij zijn op dat vlak maar pas in april aan kleren voor Ryan beginnen denken. Papa is alleen naar de winkel geweest en hij heeft daar verschillende setjes samen gesteld. En daar foto's van genomen. Eenmaal thuis heeft de papa stiekem achter mama's rug de foto's van de setjes laten zien aan Ryan. Ryan heeft dan zijn mening mogen zeggen en gekozen. Dus toen ik uiteindelijk samen met de papa in de winkel stond... Stelde hij in 1 2 3 een mooi setje samen. En ik maar denken dat hij zo rap goed kon kiezen! Ik stond versteld, later bekende hij natuurlijk zijn plannetje. Je zou deze manier misschien raar vinden, maar als je denkt aan al die reclame folders die in je bus vallen... En die hopen reclame op het internet. Dan is onze manier helemaal niet zo dom! :-) Ryan was heel tevreden met zijn minions tshirt, geruit hemdje en jeansvest. Met daarop een geklede zwarte broek en de nieuwste schoenen van meter gekregen. Hij glunderde fier. 



Dan hebben we de kleren al. Moesten we ook denken aan de dagindeling. Om welk uur gaan we opstaan? Welke kleren doen broer en zus aan, en waar gaan papa en mama in showen? Wie van de familie nodigen we uit? Waar gaan we zijn feestje geven? Taart bestellen bij de bakker met die feestdag. Versiering om omhoog te hangen. Cadeautje voor Ryan kopen, cadeautjes niet vergeten voor oma en meter. Ben ik iets vergeten? Help! Nee hoor, ik ben redelijk rustig. Ik heb meer zenuwen voor onze trouw! ;-) 
5 mei word een klein gezellig feestje thuis in onze grote tuin. Met lekkere taart en veel bbq vlees. Laat hem maar genieten van zijn cadeautjes, we gaan alle kindjes extra in de watten leggen! 

Waar ik het meeste tijd in gestoken heb zijn de foto collage's. Ik heb gevloekt! Want Ryan is een blond knap ventje, maar omdat op een foto te krijgen... Niet simpel! Hij vroeg meermaals: "Mama, hoe moet ik lachen?" Oharme, zo een druk op zijn schouders om mooie foto's. Want natuurlijk dat communie kaartje word uitgedeeld aan heel de klas, al zijn vriendjes... Maar mama heeft haar talent laten werken, en een stoer kaartje is het resultaat. Die komt nog online hoor, maar ga ik nu nog niet aan jullie verklappen! 

De kleertjes hangen mooi op de kapstok klaar, de cadeautjes ingepakt. Ja, de taart is besteld. En de zenuwen zijn gekalmeerd. Aftellen nu, naar zijn grote dag! 

MaMa TeiGetje Silvy