Wat niemand je verteld... Deel 5

Gisteren was zo een drukke dag... (Zonder een blogje.) Eerst gaan werken. Dan thuiskomen met kindjes die roepen: 
"Mama is thuis!" Zalig om zo ontvangen te worden! :-) 
Omdat het zonnetje zo verleidelijk aan het glimlachen was trok ik zelf mijn schoenen niet uit, maar ik trok mijn kindjes hun schoentjes en jas aan en ik sloop naar buiten... "Waar gaan we naartoe mama?" Maar al snel hadden ze het wel door aan de weg waarheen we wandelden... Ijsje gaan eten! 
Mensen kijken wel als je als mama met drie kleine kids op wandel bent... Ik ben best wel fier op mijn drie blonde hoofdjes. Ze zijn meestal wel braaf en luisteren goed. Al zijn het ook grote deugenieten hoor! 

Na een kleine wandeling en vier ijssnorretjes trok ik me keilang terug in de keuken. Gehaktballetjes met zelfgemaakte tomatensaus, samen met verse worteltjes en puree. 
Net toen onze 6 buikjes weer knorden van de honger stond mama klaar met een heerlijke maaltijd. 
Knus neergeploft in de zetel met een ronde buik en voor we het wisten was het alweer slaaptijd... Zo is de dag gisteren snel vervlogen, maar die kleine momentjes zijn toch altijd zo bijzonder. 

_____________________________________________________

Wat niemand je verteld …

maar toch is het écht zo in ons leven! Deel 5

Kinderen… We stoefen tegen elkaar op. We vergelijken ons te pletter. Mijn kind heeft dit eerst… Oh, mijn kind kan dit al… Foto’s vliegen op het internet. En iedereen doet bewust of onbewust mee met de populaire hype. 
Ik vind: ieder kind zijn eigen tempo, en hou toch je gezinsleven privé. Dat kan allemaal wel in de wereld gesmeten worden. Maar heeft je kind het moeilijk op school, dan gaan we als er iemand vraagt: “Hoe doen ze het op school?” Echt niet gaan uitroepen dat er een van je kinderen extra begeleiding nodig heeft om er te geraken. Want als er een slecht rapport is, daar zie je niemand mee in de lucht zwaaien hoor.

Ja, wij hebben vier! kinderen. En ik kan echt zo van hun genieten! Maar ik zal moeilijk tegen iemand opbiechten: de moment dat ik in de zetel plof nadat ik ze ’s avond in bed gelegd heb, ik echt pompaf ben. Ik even naar adem moet happen. Ik wou echt dat ik nog de energie had van die 4jarige!

We zien ze zo graag hoor, maar soms zijn er ook wel eens momenten dat we de greep van Homer op Bart Simpsons willen uitvoeren. Natuurlijk doen we dat niet, maar ik denk dat elke ouder wel zo eens een flip dagje heeft dat we daaraan denken. Om nadien in die blauwe kijkers te kijken en weer helemaal voor ze te smelten... Of als ze afkomen met een tekening "voor mama" met een hartje op... 

- Fiere Mama -