dinsdag 14 maart 2017

Waarom bloggend de laptop op mijn schoot?


De zon schijnt door ons raam, maar het is nog net iets te koud om buiten te gaan liggen. Mijn man is niet thuis. "Zit je wéér op die laptop?!" Zou hij al lachend zeggen. Bloggen is echt een me - moment, en vooral het schrijven is een ontspanning voor mij na mijn zware werkdagen. Een uitgelopen hobby, kan ik het gaan noemen.

Maar waarom ben ik in hemelsnaam beginnen bloggen?

Ik zou zo een warme sjaal kunnen aantrekken en in de eerste zonnestralen kunnen gaan zitten buiten op een comfortabele ligstoel met een goed boek. Waarom verkies ik dan mijn knusse bank, met de huiskat naast me? Ik heb net mijn lievelingsprogramma uitgekeken, maar verder lijkt niets me interessant. En de snoepkast is ook al geplunderd, de buit ligt naast me. En toch ga ik niet tekenen of knutselen, maar zit ik weer met die laptop op mijn schoot! Een echte blogger kent dat gevoel.


Ik denk dat het een gevoel is zoals bij een dagboek: mijn gevoelens moeten eruit!

Waarom zet je het dan niet op papier, zoals vroeger? Waarom moeten die verhalen online zodat iedereen die kan lezen? Waar ik vroeger al mijn diepste gevoelens voor mezelf zou willen houden, roep ik deze dagen al graag eens iets luid over de daken. Ik breek stilletjes aan die zware muur rondom mij af, en

ik wil dat mensen me zien zoals ik ben!

Later als mijn kinderen allemaal kunnen lezen, als ze groot of een tiener zijn dan wil ik dat ze op mijn blog lezen wie ik echt ben! Geen modepopje of een geitje dat zwijgzaam de kudde volgt. Maar wel een mama die durft opkomen voor haar eigen mening!

Ik zet op mijn blog veel punten in de kijker. 

Taboes zoals roddelen ook een vorm van pesten is, of verlies van een dierbare kan hard zijn, wil ik ter sprake brengen. Ik wil mensen in de kijker zetten: zoals mensen die in de zorg werken, of hun inzetten voor opvang voor kinderen met een beperking, ...


Ik wil dat mijn kinderen later lezen dat ik hun liefheb, 

door alle hoogte en diepte momenten heen. Onvoorwaardelijke liefde! Ik wil dat ze het verhaal kunnen lezen over mijn leven, ons leven, zoals het is. Met rozengeur en maneschijn, maar ook met de minder positieve kanten.

Ik wil dat ze lezen waar ik op deze leeftijd mee bezig ben. 

Welke emotionele verhalen ik belangrijk vind. Wat er allemaal in mijn hoofd ronddraait. Misschien zijn ze op mijn leeftijd wel zelf met deze dingen bezig in hun gedachten. Laat ze maar weten dat ze met alles bij me terecht kunnen, dat ik een open mind heb.

Waarom ben ik beginnen bloggen? Niet alleen zodat mijn kinderen dit later kunnen lezen, maar ook omdat ik wil dat de wereld dit nu leest! Ik wil dat de punten waar ik nu nadruk op leg, ook andere mensen gaan doen nadenken en inspireren. Ik wil een boodschap meegeven aan al mijn lezers:

Het mooiste geschenk dat je kan krijgen: is jezelf mogen en kunnen zijn!

Want jij bent het waard! Ik ben het waard! Wij zijn het waard! Want we zijn allemaal mooi, en uniek op onze eigen manier!

Liefs, Silvy



Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Deel je gedachten over deze blog , jouw mening is altijd welkom!