vrijdag 18 november 2016

Ik mag Ik zijn, toch?


Het is een situatie waarin ik me vaak bevind. Andere lezers zullen het ook wel herkennen. Je zit tussen andere vrouwen (of mannen) en je kan niet meepraten. Omdat je dezelfde achtergrond niet hebt, of jullie delen dezelfde interesses niet. Je verschilt totaal van elkaar. Soms kan het klikken en groeit er toch een mooie vriendschap uit die eerste kennismaking. Maar er zijn ook momenten waarin de klik ver zoek is. En dit was zo een fragment waarin ik mezelf helemaal verloren voelde... Luister mee naar mijn gedachten: 

Hier zit ik dan: tussen twee andere vrouwen in. Tussen de "Beestjes boerin" en de "Fashion diva". Laat ik ze zo noemen :-) Geen kwaad bedoeld. Kan ik meepraten? Nee, amper. Ik heb het moeilijk... 


De Beestjes boerin praat over koeien die gemolken moeten worden. Varkentjes die net geboren zijn die verzorgd moeten worden. Ik wil het niet weten als ik denk wat Dr Jan Pol doorstaat bij problemen bij een geboorte van een dier... Hoe hij kalfjes moet redden met zijn blote handen. Of wat hij moet doen als het te laat is... Nee bedankt. 

Het is veel werk, respect voor die mensen de vroeg opstaan en de hele dag druk in de weer zijn. Met hun dieren en boerderij, paarden,... Maar ik hou me liever enkel tot het opeten van dat lekker stuk vlees op mijn bord... :-)

En dan de Fashion diva, noem ik ze bij gebrek aan meer kennis. Ook weer een onderwerp waar ik amper kan van mee kletsen. De laatste modekledij? Duurste schoenenwinkel? Niet aan mij besteed. Draait het onderwerp over naar gezonde voeding. Oh, daar kan ik toch wel iets van? Maar het gaat over puntjes tellen tot vreemde soorten fruit. Gele kiwi's? Chinese druiven? 

Lap, ik val weer uit de boot! Want springt het onderwerp op het feit dat de diva elke maand op restaurant gaat eten. Ik wil pronken met mijn kennis over drie plaatsen waar mijn smaakpapillen heerlijk verwend worden. Maar al gauw gaat mijn lijstje in het niets op tegen de vele culinaire ervaringen die diva heeft. Scampi's en biefstuk? Die worden bij ons thuis in ons eigen keuken ook wel eens heerlijk bereid... 160€ aan een restaurant, drie gangen menu of à volenté tapasbar? Kan ik thuis ook. En mijn geldbeugel word er ook niet vrolijker op hoor met die feestdagen... 



Dit duo hun praten staat niet stil. Ik wil er tussen komen met eigen tips of belevenissen. Maar ik geef het op. Ik voel me een uitzondering. Een buitenbeentje. Ik kan niet meepraten. Ik heb het over de nieuwe Playstation... Over knutselwerkjes en grappige uitspraken van de kinderen. Daar val ik weer uit de boot en pardoes het water in deze keer. Ze hebben geen kinderen, vrijgezel of bewust 40 zonder wenende peuters. Geloven niet meer in de liefde. Gescheiden en alleen tussen hun vier muren. Wat doe ik hier nog? Weglopen of zwijgen?
Ah, daar komen nieuwe vrouwen erbij zitten...  Nieuwe poging, ik raap mijn moed bij elkaar... Probeer opnieuw. Wat doe jij nog vandaag? Koud weer hé buiten. Wat gaan jullie eten? Eindelijk dacht ik dat ik een gemeenschappelijke interesse gevonden had: onze liefdevolle huisdieren. "Ik heb een kat." Oei, daar gaat het weer mis. Want ik heb ervaring met huisdieren zoals slangen en baardagamen.  Ik denk dat ik best nu even mijn mond hou...

Iedereen is uniek en interessant toch?! Ik ben een apart geval en ik kleur niet binnen de lijntjes. Daar ben ik dan ook fier op. Ik hou van mezelf! It's fun to be me! Smile and be yourself, it's owwkejj! 


MaMa TeiGetje Silvy 


1 opmerking:

  1. Dat gevoel ken ikzelf ook. Het is niet fijn om soms het gevoel te hebben dat je er niet bij hoort, dat je nergens over mee kan praten.
    Maar je hebt zelf zoveel moois te vertellen, zoals hier op je blog :-)
    Dus, jij mag zeker zijn wie je bent én je mag er ok nog eens best fier op zijn ;-)

    BeantwoordenVerwijderen

Deel je gedachten over deze blog , jouw mening is altijd welkom!