maandag 27 maart 2017

Ik denk dat juist dit ons goede professionals maakt... Sietske





Ze werkt als persoonlijke begeleidster bij mensen met een verstandelijke beperking. Hier een klein stukje van Sietske:

In eerste instantie herken je mij niet. Je hoofd werkt trager dan dat het eerder deed.
Als ik wat dichterbij kom, lijkt het kwartje te vallen en lichten je ogen op en krijg ik een glimlach die mij ook doet glimlachen.

'He ouwe mopperkont!'. Terwijl ik je begroet steek ik mijn hand uit om de jouwe aan te raken. Je pakt hem vast terwijl jij je hoofd naar de verpleegkundige draait en naar mij wijst. 

Ze knikt je vriendelijk toe en zegt 'Ja, visite X. Gezellig'.

'Kom' zeg je. 'Kamer'. 
Behendig rol je de rolstoel de gang in. Ik loop achter je aan met de tassen schone kleding die ik voor je op de woning heb gewassen.

Ik bewonder je kamer uitvoerig. Jij rolt naar elk plekje om deze te showen terwijl je een voor mij bijna onverstaanbaar verhaal verteld. Iets wat ik zorgelijk vind, want vroeger was je prima te verstaan. Omdat ik je langer ken dan vandaag, herken ik wat van de woorden die je zegt en vraag jou om bevestiging of het klopt wat ik denk dat je mij vertellen wilt.

Je bent duidelijk blij mij te zien. Een bekend gezicht in een omgeving die nog niet echt de jouwe is.

Het is ook wel heftig wanneer je ziek wordt en ineens naar een heel andere omgeving verplaatst wordt, omdat je op je eigen woning niet meer de zorg kunt krijgen die nodig is.

Want je bent zwaar ziek. Wat met iets kleins begon, is enorm snel uitgegroeid naar iets wat niet te bevechten valt.

Na een klein uurtje neem ik weer afscheid van je. Je bent moe en het is mooi geweest voor nu. Ik beloof je snel weer op te zoeken. 
Bij de deur draai ik mij nog even om. Ik zwaai....





Na mijn week vrij moest er afgelopen maandag even bijgepraat worden met mijn collega. Hoe staat het ervoor met de cliënten?
'X komt niet meer terug. Ze gaan de laatste dagen die X nog heeft, zo fijn mogelijk voor X maken'.

Ik knik en stel, naar ik hoop, een aantal praktische en vooral professionele vragen.
Maar het lukt mij niet om volledig de professional te zijn.

Ik veeg die ene ontsnapte traan weg.
'Sorry, heel onprofessioneel', zeg ik.
'Onprofessionele muts' zegt mijn collega en pakt mijn hand.

Ik heb een mooi beroep. 
Een beroep waarin ik samen met mensen met een verstandelijke beperking mag werken.
Dat levert vaak veel plezier en energie op maar soms gebeuren er ook verdrietige dingen. Die horen erbij en dat moeten we kunnen handelen. En dat kan ik ook.

Maar we hebben dit beroep bovenal gekozen omdat we een mens voor de mensen zijn. 
Omdat we om hun welzijn geven en deze willen waarborgen. Omdat we om hen geven, binnen onze professionele grenzen.
Maar soms dan ben ik even niet alleen die persoonlijk begeleidster. Soms ben ik ook gewoon Siets met verdriet om een ander persoon.

Ik denk dat juist dit ons goede professionals maakt...


Met vriendelijke groet, 

Sietske 


Bedankt Sietske om mee te werken aan mijn rubriek: "Zorg Zonder Nummer". Bedankt om deze mooie woorden met ons te delen!

Silvy




2 opmerkingen:

  1. Precies dat maakt jullie een professioneel. Als jullie naar huis gaan dan mag de deur dicht en sluit je het werk voor die dienst af. Anders hou je het werk niet vol, maar als je op je werk bent wees er dan echt! En daar horen emoties ook bij.
    Dit vertel ik ook de leiding van de woongroep van mijn zoon. Want als ze er zijn dan moet mijn zoon op ze kunnen rekenen, maar ik ook.
    Lieve Siets, en al die anderen, jullie zijn toppers! En ik weet hoe hard jullie moeten werken na alle bezuinigingen. Deze dankbare moeder neeemt haar pet voor jullie af.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Prachtig voorbeeld! Hier staat een begeleidster met hart voor haar mensen. Als je een relatie met de ander aangaat is deze intens en oprecht. Dan mag je als 'hulpverlener' best een traantje weg pinken. Het zou gekker zijn als we dit niet zouden doen. Want dan had deze hele relatie namelijk geen betekenis. Margreet Pereboom

    BeantwoordenVerwijderen

Deel je gedachten over deze blog , jouw mening is altijd welkom!