zaterdag 14 januari 2017

Mijn leven als een... achtpotige octopus!



Een hele poos geleden schreef ik een blog waarin ik nadacht hoe "mijn leven zou zijn als kat." Ik had veel lezers die verlangend uitkeken naar een vervolg. Dat ik een leven als hond of spin zou beschrijven, dat zagen ze wel zitten... Mijn gedachten hebben er even moeten over "kronkelen", maar vandaag sloeg het in als een bom: 

"Mijn leven als een ... achtpotige octopus!"

Veel mensen uit mijn nabije omgeving hebben al te vaak gezegd dat ik meermaals te veel hooi op mijn vork neem...
Zo ging ik ooit halftijds werken, deed ik een opleiding kinderzorg, inclusief uren stage en voorbereidingen huiswerk en studeren. Plus het huishouden en twee kinderen klagend om aandacht… Die hooivork heb ik moeten laten vallen nog voor de examens begonnen. Mijn gezin gaat voor.
Dit moment ben ik ook met veel tegelijk bezig. 

"Alle stukken schuiven logisch ineen als een puzzel, 
het ritme is gevonden."

Mijn eerste tentakel van mijn leven als octopus gebruik ik voor mijn job als Zorgkundige. Ik werk 3/4 , net geen fulltime. Inclusief 1 weekend werken op 3. Dat valt goed mee, maar toch gaat er veel energie naartoe. Er zijn dagen dat ik rustig naar huis kom, maar er zijn ook dagen dat ik gefrustreerd naar huis kom… En dan valt er met die octopus tentakel niet veel meer te doen. Die ligt dan knock-out op de bank :)

De tweede tentakel arm gebruik ik voor het huishouden. Ik kan er geen armen genoeg voor hebben, denk ik. De afwas, de hopen gekleurde was draaien om daarna op te vouwen en in de juiste kasten te leggen, stof afdoen, kattenpootjes weg vegen en kuisen, … Ik heb graag dat het speelgoed ’s avonds opgeruimd is en dat het netjes ligt. Een lange arm zou wel praktisch zijn om al die losse Lego blokjes op de grond bijeen te rapen... Of om vanuit de ene kamer naar de andere kamer op iemand zijn schouder te tikken...

De volgende arm gaat naar ons gezin. Om mijn geliefden dicht tegen me aan te trekken en samen te knuffelen. Ik neem ze allemaal dicht tegen me aan, ontsnap maar eens aan mijn plakkerige zuignappen!




Met mijn vierde arm grijp ik constant naar boeken! Want in de bibliotheek fluisteren ze naar me: “Mag ik mee met jou naar huis? Lees mij!” Ik hou zo van lezen, het in een wereld duiken die ik nog niet ken. En zo verdrinken in een ander zijn fantasie. De bib ligt net naast het water, als octopus kan ik misschien wel naar huis zwemmen?

Naast de tijd voor mijn gezin, mag ik natuurlijk ook mezelf niet vergeten. Me-time voor mezelf, dat is ook een plaatsje waard. Ontspanning zoals tv-programma’s kijken, of totaal onderuit liggend bij een goeie film. Vanuit de sofa met mijn lange arm op het knopje duwen om onze surround boxen aan te zetten…

Dan zijn we al bij de zesde tentakel van mijn leven als octopus. Die is bezig met het bloggen.

"Is het wel handig om met zo een lange arm
 op een toetsenbord te typen?" 

Of om met een pen te schrijven? Misschien neem ik wel meer dan één kleurstift vast, dan kan ik meteen prachtige tekeningen in één simpele beweging tevoorschijn toveren, hoe cool zou dat niet zijn?

Dan heb ik nog een zevende tentakel over voor mijn gsm. Ik ben niet zozeer een smser zoals sommige tieners dat toestel niet meer loslaten. Neen, dan gebruik ik die zevende wel voor mijn laptop. Want die kan ik zeker niet missen. Daar komt internet op de tweede plaats hoor, want mijn officeprogramma’s zoals Word, Publisher of zelfs PowerPoint gebruik ik heel veel. Dus die laptop laat ik met die arm niet meer los.

Oh mijn achtste, even moest ik denken wat ik nog zo niet kan missen. Maar het lag voor de hand liggend. Weten jullie al wat ik nog mis? Mijn achtste tentakel is bezig met… Ja, knutselen natuurlijk! Mijn creativiteit is nog niet aan bod gekomen. 

"Knippen met een schaar met zo’n lang ding als een tentakel
 zal wel onpraktisch zijn."

Maar met mijn arm in een verfemmer en dan klodderen op papier, dat moet pas interessante kunstwerkjes opleveren…

Dus ik ben ervan overtuigd dat net zoals een leven als een kat, ook een leven als octopus wel haalbaar moet zijn, toch? Met wat inlevingsvermogen snappen jullie mijn blog idee wel hoor. Of loopt mijn rijke fantasie weer te veel de hoogte in? :)


MaMa Silvy



1 opmerking:

  1. Nu doe je me toch wel héél hard lachen ze :-)
    Maar ik zou die tentakel nummer 3 wel dicht tegen me aan houden ; ik hou ook van knuffels .
    Maar ik moet hard lachen als je schrijft : probeer maar eens te ontsnappen aan al die plakkerige zuignappen hihihihihihi

    BeantwoordenVerwijderen

Deel je gedachten over deze blog , jouw mening is altijd welkom!